Liternatuur

Artikelen

Het eiland als (on)mogelijke redding in een wereld van teloorgang

In De bewaker (2009) van Peter Terrin volgen we ik-verteller Michel en zijn collega Harry, twee bewakers van een parkeergarage die toegang geeft tot een appartementencomplex van de rijksten. Beiden werken voor ‘de organisatie’ die voorziet in bevoorrading, uniforms en die hun de mogelijkheid biedt om op te klimmen tot de ‘top in de bewaking’…

Read more

De zestiende eeuw plus vierhonderd jaar in het ijs: een atypische ecoroman

‘Een mensenleven is te kort om tot veel meer dan één inzicht te komen’ (p. 158), denkt de hoofdpersoon van Donald Niedekkers Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost (2022). Het is een passende en veelbelovende gedachte, omdat de verteller juist het perspectief van een enkel mensenleven overstijgt: de naamloze ik-figuur zit namelijk sinds 1597 diepgevroren in…

Read more

Millennialliteratuur in de klimaatcrisis: met je voeten in de aarde?

“In het binnenhof van de academie was een moestuin”, vertelt Nina Polak in een interview met de Volkskrant over haar verblijf in een atelier op de kunstacademie Jan van Eyck in Maastricht. “Alle studenten waren bezig met de theorie van de natuur. Maakten zich druk om hoe met het groen en het klimaat om te…

Read more

Het probleem van ons systeem – Een zoektocht naar een eerlijke en duurzame rol

‘Denk eraan hoe jullie de natuur proberen te onderwerpen, ondergeschikt te maken aan jullie eigen behoeften. Dat zit diep verweven in jullie denken. […] Jullie denken bijvoorbeeld ook dat je natuurschade kunt compenseren. Dat is voor iemand als ik, uit een compleet ander land en een andere cultuur, heel grappig’ (p. 106). Dit zijn de…

Read more

Bij de volgende verkiezingen stem ik op een kameel

De Griekse filosoof Aristoteles (384-322 v.Chr.) schreef in zijn Politika al dat de mens het enige politieke dier is, omdat mensen kunnen spreken en in dat spreken onderscheid kunnen maken tussen goed en kwaad. De mens bepaalt en het dier fungeert als politieke speelbal. Of dit waar is, wordt steeds vaker bekritiseerd maar dat de…

Read more

Het tegenovergestelde van een mens (2017) is een beter mens

Op de vraag naar de visie op het milieubeleid van zijn kabinet tijdens een interview in 2019 antwoordde Mark Rutte dat ondanks de noodzaak om CO2-uitstoot fors te verlagen ‘[m]oeten we nog wel een leuk leven blijven leiden. (sic) We moeten nog gewoon kunnen barbecueën.’ Dat Lieke Marsman, schrijver, filosoof en sinds 2021 ook de…

Read more

De klimaatcrisis is #nietmijnschuld

De regering kan wel duizend plannen maken om de gevolgen van de klimaatcrisis tegen te houden. Het individu kan echter alleen aan zichzelf werken. Opties hiervoor zijn: vegetariër worden, tweedehands kleding dragen, geen dierlijke producten aanschaffen, korter douchen of met openbaar vervoer reizen in plaats van met de auto. Dit zijn allemaal mogelijkheden waarvan velen…

Read more

Een eclips van mens en zeedier: een decentralisatie van het menselijke perspectief in diepdiepblauw (2022) van Nikki Dekker

De onderwaterwereld kan je meer over jezelf vertellen dan je in eerste instantie in de gaten hebt, laat Nikki Dekker zien in haar debuutroman diepdiepblauw. Op een haast autobiografische wijze vertelt Dekker het verhaal van een jonge vrouw in haar zoektocht naar liefde, verbinding en identiteit. Hierbij wordt het menselijke perspectief van de vertelster steeds…

Read more

Wel belangrijk, niet leuk. Over Het tegenovergestelde van een mens (2017)

“Klimaatverandering is een ingewikkeld, vaag onderwerp, uit de categorie ‘wel belangrijk, niet leuk’, maar ook super poëtisch en filosofisch.” Zo omschreef de huidige Dichter des Vaderlands Lieke Marsman in een interview met De Volkskrant haar stellingname wat betreft klimaatverandering, dat het hoofdonderwerp is van haar debuutroman Het tegenovergestelde van een mens (2017). Zoals zij klimaatverandering…

Read more